Het 1e Hiking & Tracking-kamp: A Cache Too Far

Omdat De Teil in mei en juni voor ons niet beschikbaar was en wij toch een 'samenzijn' tussen de kinderen wilden organiseren, groeide langzaam het idee van een kampeerkamp, gecombineerd met een wandeltocht. We besloten hierin tevens een hobby van Luuk en mijzelf te integreren: Geocaching, simpel gezegd het zoeken naar verborgen schatten.
De overnachtingsplaats was camping De Ruigenhoek bij De Zilk. Nadat de 4 tenten waren opgezet en we hadden genoten van de Pasta Nelloise, togen we naar de Langeveld-cache, een zogenoemde multi-cache, waarbij je waypoints moet aflopen om de uiteindelijke coördinaten te verkrijgen. Daarvoor hadden we een drietal GPS-apparaten ingehuurd. Die cache hadden we netjes voor het donker gevonden en gingen we terug naar de camping om daar wat te drinken en te genieten van chips en popcorn.
De zaterdagochtend lag iedereen nog heerlijk te knorren toen ik ze om 08:15 mocht wekken. In een heerlijk zonnetje hebben we ontbeten en de tenten weer afgebroken. Alle goederen die we niet nodig hadden voor de wandeling in het karretje en daarna kon de wandeltocht beginnen. Doel was een mysterycache en een Traditional cache. Eerst moesten we naar een startpunt waar de puzzel moest worden opgelost. De coördinaten moesten worden verkregen door het ontcijferen van een stuk tekst waarbij je de lijst nodig had van de Top 2000 van 2008. Die werd goed opgelost door de hele groep en toen konden we vertrekken, dwars door de duinen naar het 0-punt. Groot was wel de kater dat we daar nadere informatie nodig hadden van andere caches uit die serie. Vandaar moesten we nog in een bepaalde richting een bepaalde afstand lopen om de uiteindelijke cache te vinden, en daarvoor hadden we niet de vereiste gegevens. Dan maar door naar de laatste cache.
Die lag zodanig verstopt dat we meerdere stukken water moesten passeren en de goden waren ons niet gunstig gezind. Volgens de kaarten moesten er doorgangen zijn die er in de praktijk niet bleken te zijn waardoor we noordelijker uitkwamen dan de bedoeling was. Daar moesten we over hekken en door moerassen en ondoordringbare doornbosschages, kortom die cache bleek vanaf die zijde niet te bereiken. Uiteindelijk moesten we besluiten die laatste cache niet meer te gaan zoeken en gingen we terug naar de Langevelderslag.
Een goed deel van de middag hadden we gelukkig bewolkt weer, want die laatste wandeling bleek toch een behoorlijk pittige te zijn. Duin op, duin af, tot we net na 17:00 uur het eindpunt bereikten in de volle zon. Daar konden we nog 'genieten' van een welverdiend patatje.

Ik wil jullie mijn complimenten maken. De afstand die we gelopen hebben wil ik nog een keer uitrekenen, maar we liepen vaak dwars door de duinen over werkelijk niet makkelijk begaanbaar terrein. We startten met zonnig weer en ook gedurende de laatste kilometers scheen een heet zonnetje. Gelukkig hadden we tussendoor enkele uren profijt van een wolkendek. Maar met de wetenschap dat we allemaal ongeoefend deze wandeling hebben volbracht, denk ik dat je vol trots naar jezelf mag kijken.

Een soortgelijk kamp vind ik voor herhaling vatbaar, en geloof mij, die zal geheel anders worden. Nu hebben we gewandeld en een volgende keer wil ik streven naar een andere invulling van het weekend. Ik heb met dit kamp mijn leermomenten opgedaan die ik kan gebruiken om een volgend kamp te kunnen organiseren. Kijk dus met trots terug en niet met angst vooruit!

Mochten bij de deelnemers nog foto's circuleren die leuk zijn om geplaatst te worden op de site, mail die dan naar mij op genehackmann@gmail.com.